Świetny system na serwer! Instalacja Debiana 11 w szczegółach.

Debian jest wolną dystrybucją systemu operacyjnego GNU/Linux. Jest to system cechujący się bardzo wysoką stabilnością i niezawodnością. Ponadto Debian jest nie wymaga wielu zasobów i na start nie posiada wielu zbędnych pakietów. Dlatego uważam, że Debian jest idealnym systemem zarówno dla osób rozpoczynających swoją przygodę z Linuxowym serwerem jak i bardziej zaawansowanych użytkowników.

W tym poście przeprowadzę Cię krok po kroku od tego jak pobrać i zainstalować Debiana, do tego jak instalować na nim wybrane pakiety.

Zaczynamy od przygotowania obrazu systemu

Przechodzimy na główną stronę Debiana. Po naciśnięciu przycisku "Pobieranie" obraz systemu zacznie pobierać się na nasz komputer.

Gdy mamy już obraz systemu, musimy umieścić go na pendrive. Jak to zrobić? Dla ułatwienia użyjemy programu Rufus, który zrobi wszystko za nas. Jeżeli korzystasz z innego systemu niż Windows, możesz skorzystać z innego świetnego programu - balenaEtcher.

Wystarczy więc, że do komputera podłączymy dowolnego pustego pendrive (instalator Debiana zajmuje tylko niecałe 400MB). Następnie włączymy pobrany wcześniej program Rufus (lub balenaEtcher), wybierzemy naszego pendrive oraz obraz Debiana i naciśniemy przycisk Start. Pamiętaj, że wszystkie dane znajdujące się na pendrive zostaną usunięte.

Uruchamiamy instalator na serwerze

Podłączamy przygotowanego pendrive do naszego komputera, który od teraz będzie pełnił rolę serwera. Jeżeli nie mamy innego systemu, to po włączeniu komputera na monitorze powinniśmy ujrzeć menu instalatora Debiana. Jeżeli jednak tak się nie stało musisz ustawić twojego pendrive jako pierwszą pozycję w Boot Menu w BIOS-ie serwera (jak to zrobić znajdziesz w instrukcji obsługi twojej płyty głównej/komputera/laptopa).

Wybieramy instalacje z interfejsem graficznym, czyli pierwszą domyślnie zaznaczoną opcję. Na liście języków szukamy polskiego, wybieramy swoją lokalizację oraz układ klawiatury.

Teraz musimy chwilę poczekać, aż Debian nawiąże połączenie z Internetem. Upewnij się, że jest on wpięty kablem do routera. Następnie podajemy nazwę tego serwera, ja zostawię tę domyślną. Nazwę domeny zostawiam pustą, ponieważ nie używam (i Ty prawdopodobnie również nie) domeny we własnym domu.

Następnie musimy wprowadzić hasło do konta root. Hasło to powinno być skomplikowane i trudne do odgadnięcia. Nie będziemy go wykorzystywać na co dzień, ale będzie ono przydatne wtedy gdy na przykład zapomnimy hasła do naszego jedynego konta administratora i będziemy chcieli odzyskać dostęp do naszego serwera bez ponownej instalacji systemu.

Kolejnym krokiem jest wpisane nazwy użytkownika, ja wpiszę swoje imię i nazwisko. Dalej wybieramy swoją nazwę użytkownika, w moim przypadku jest to martin. Następnie podajemy hasło do naszego konta. Tego hasła będziemy używać, aby zalogować się do serwera i wprowadzać na nim zmiany.

​Partycjonujemy dyski

Aby Debian mógł utworzyć system plików, najpierw musimy podzielić nasz dysk na partycję. W tym celu możemy skorzystać z opcji partycjonowania z przewodnikiem oraz ręczne. Dla większości osób partycjonowanie z przewodnikiem będzie wystarczające. Ja jednak chcę utworzyć dodatkową partycję na współdzielone pliki wszystkich domowników, dlatego pokaże również jak to zrobić za pomocą partycjonowania ręcznego. Oczywiście twój serwer może mieć kilka dysków i jak podzielisz na nich dane zależy wyłącznie od ciebie. Dla ułatwienia przedstawię partycjonowanie na pojedynczym dysku 500GB.

Partycjonowanie z przewodnikiem

Wybieramy opcję Przewodnik - cały dysk, a następnie zaznaczamy dysk do partycjonowania i przechodzimy dalej. Jeżeli chcemy to możemy umieścić wszystkie pliki na jednej partycji, ja jednak zalecam, aby zrobić przynajmniej oddzielną partycję dla /home, czyli dla plików każdego z użytkowników naszego serwera. Dlatego wybieram opcję Oddzielna partycja /home.

Dalej otrzymujemy już podsumowanie jak zostanie podzielony nasz dysk. Widzimy tutaj 30 gigabajtową partycję /, czyli tą zawierającą wszystkie pliki systemowe, 1 gigabajt przestrzeni wymiany, czyli swap. Cała pozostała przestrzeń dyskowa została przypisana dla naszych użytkowników, czyli do /home. Jeżeli wszystko się zgadza przechodzimy dalej, zaznaczamy, że zmiany powinny zostać zapisane i zatwierdzamy przyciskiem dalej.

Po zakończeniu partycjonowania i instalacji podstawowego systemu przechodzimy do skonfigurowania menedżera pakietów.

Partycjonowanie ręcznie

Zaczynamy od wybrania opcji Ręcznie, następnie  klikamy podwójnie na dysk dysk, który chcemy partycjonować. Zaznaczamy opcje Tak, aby utworzyć nową tabelę partycji. Teraz zaraz pod dyskiem powinniśmy widzieć linię opisaną jako WOLNA PRZESTRZEŃ. Powtarzamy to na wszystkich dyskach, na których chcemy tworzyć partycje.

Od razu wspomnę, że pierwsza tworzona partycja powinna być partycją podstawową, każda kolejną zaś logiczną. Wszystkie partycję będziemy tworzyć na początku wolnej przestrzeni.

/ - Katalog główny

Teraz możemy rozpocząć tworzenie partycji, naciskamy w utworzoną wolną przestrzeń, wybieramy opcję Utwórz nową partycję. Następnie musimy wpisać jak duża powinna być nasza partycja, zaczynamy od utworzenia katalogu głównego (Root Directory), czyli /. Przypisanie 64GB będzie w pełni wystarczające (Domyślnie przewodnik przypisuje dla tej partycji 30GB).

Instalator powinien automatycznie poprawnie ustawić wszystkie opcję partycji, ale warto sprawdzić czy punkt montowania to na pewno /. Jeśli wszystko się zgadza dwukrotnie naciskamy opcję Zakończono ustawianie partycji. Wtedy nasza partycja powinna być już widoczna na liście przed wolną przestrzenią.

Swap, czyli przestrzeń wymiany

W skrócie przestrzeń wymiany to partycja, na której system może tymczasowo przechować dane, gdy nie ma na nie miejsca w pamięci RAM komputera.

Ile miejsca powinien zajmować swap? Obecne komputery mają stosunkowo dużo RAMu, więc rzadko dochodzi do sytuacji, że system musi skorzystać z partycji swap, dlatego aby oszczędzić kilka GB można na spokojnie ustawić wielkość tej partycji na 4GB. W sieci można również znaleźć informacje, że mimo wszystko partycja swap zawsze powinna wynosić 2x pamięci RAM naszego komputera. Ja skorzystam z tej zasady i dla mojego komputera z 8GB RAM ustawię wielkość partycji wymiany na 16 GB. Aby zamienić partycję na swap musimy dwa razy kliknąć na opcję Użyj jako a następnie z listy wybrać przestrzeń wymiany. Gdy wszystko się zgadza naciskamy Zakończono ustawianie partycji.

/home - Pliki użytkowników

Przyszedł czas na partycje /home, czyli tą, która zawiera wszystkie pliki użytkowników. Ilość przydzielonego miejsca zależy od Ciebie, ja przydzielę jej 256GB, oprócz wybrania /home jako punkt montowania, cały proces tworzenia partycji niczym się nie różni.

/share - Pliki współdzielone

Chcę również utworzyć jedną partycję, która jest wspólna dla wszystkich użytkowników, tak aby każdy miał do niej łatwy dostęp, oraz mógł na niej tworzyć, edytować i usuwać wszystkie pliki. Przypisze do niej całą pozostałą wolną przestrzeń oraz utworzę własny punkt montowania, nazwę go /share. W ustawieniach partycji wybieramy opcję punkt montowania, wprowadź ręcznie i wpisujemy /share. Gdy wszystko się zgadza zapisujemy partycję.

Podsumowanie

Powinniśmy widzieć wszystkie nasze partycję, sprawdzamy czy o niczym nie zapomnieliśmy. Jeżeli wszystko się zgadza naciskamy opcję Zakończ partycjonowanie i zapisz zmiany na dysku. Następnie zaznaczamy opcję Tak i naciskamy przycisk dalej. Teraz musimy tylko poczekać chwilę, aż instalator wprowadzi wszystkie wymagane zmiany na dysku i zainstaluje podstawowy system.

Konfigurujemy menadżera pakietów

Na początku system zapyta, czy chcemy przeskanować jakieś płyty z pakietami, my mamy jednak połączenie z Internetem, więc żadnych płyt nie będziemy używać. Wybieramy opcję Nie i przechodzimy dalej.

Kolejno musimy wybrać kraj oraz jeden z serwerów lustrzanych, z którego chcemy pobierać pakiety. Ja wybieram deb.debian.org. ​

Mój serwer jest wpięty bezpośrednio do sieci, która ma dostęp do Internetu więc nie wpisuje żadnych danych dla serwera pośredniczącego.

W następnym kroku system zapyta nas czy chcemy przesyłać statystyki o używanych przez nas pakietach. To czy chcesz przekazywać te dane deweloperom Debiana zależy od Ciebie.

Wybieramy dodatkowe oprogramowanie

Teraz możemy wybrać jakie dodatkowe oprogramowanie chcemy wykorzystywać. Jako że jest to serwer, który będzie używany bez monitora nie instaluje żadnego z środowisk graficznych, oznacza to, że na monitorze będziemy widzieć jedynie terminal systemu, do którego możemy wpisywać polecenia.

Chcę również zainstalować Serwer SSH, pozwala on na bezpieczne łączenie się z naszym serwerem z dowolnego innego komputera w naszej sieci. Najczęściej to za pomocą SSH będziemy się łączyć i pracować na serwerze.

Instalacja programu rozruchowego GRUB

Kolejnym krokiem jest zainstalowanie oprogramowania rozruchowego, jest ono konieczne, aby nasz system mógł się uruchomić. Pozwala on również na posiadanie kilku systemów na jednym komputerze. Aby GRUB został zainstalowany, zaznaczamy opcję Tak i przechodzimy dalej. Kolejno musimy wybrać dysk, na którym to oprogramowanie ma zostać zainstalowane. Powinien być to dysk, który będzie na stałe znajdować się w serwerze, ponieważ nawet mając partycje na innych dyskach, po wyjęciu dysku z programem rozruchowym nasz system nie będzie mógł się uruchomić.

Zakończenie instalacji

Udało się! Nasza instalacja Debiana jest zakończona, teraz wyjmujemy pendrive z serwera i naciskamy przycisk Dalej. Pozostało tylko poczekać, aż serwer uruchomi się ponownie i załaduje świeżo zainstalowany system. Jeżeli nie wybraliśmy żadnego środowiska graficznego powinien nas przywitać czarny ekran z zapytaniem o login. Jeżeli tak się stało to znaczy, że cała instalacja się powiodła i możemy już w pełni korzystać z naszego serwera. W innym przypadku musisz ponownie sprawdzić twoje ustawienia BIOS'u.

Pierwsze kroki na systemie Debian

Być może po tym całym czasie spędzonym w instalatorze nieco zawiodło Cię czarne okienko z białym tekstem. Wbrew pozorom jest to pełnoprawny system, który daje nam ogromne możliwości. Po prostu nie posiada on środowiska graficznego, to dlatego tak wygląda.

Na początek chcielibyśmy mieć możliwość połączenia się z serwerem zdalnie poprzez SSH, tak aby pracować na nim wygodniej z innego komputera. Najpierw jednak musimy się zalogować, aby poznać adres IP naszego serwera. Będziemy go używać, aby się z nim łączyć.

Wpisujemy więc nasz login, zatwierdzamy enterem, a następnie nasze hasło. Zauważ, że podczas wpisywania hasła na ekranie nic się nie wyświetla, to normalne, po prostu wstukaj hasło na klawiaturze hasło i zatwierdź enterem.

Na ekranie wyświetli się kilka informacji, na zainteresujmy się tym co jest wyświetlone w ostatniej linijce:

martin@debian:~$

Ale co to właściwie oznacza? Widzimy tutaj naszą nazwę użytkownika, znaczek @ (czytany po angielsku "at" czyli "na"), kolejno jest nazwa naszego serwera, czyli debian, a po dwukropku znajduje się katalog, w którym się znajdujemy. Znaczek tyldy (~) oznacza tutaj, że znajdujemy się we własnym katalogu domowym.

Rozumiemy więc taki zapis, że pracujemy jako użytkownik martin na serwerze debian i znajdujemy się w katalogu domowym.

Pojawia się tutaj również znaczek dolara ($), oznacza on nasz poziom uprawnień. Aktualnie mamy uprawnienia ograniczone, ale gdy przejdziemy na konto root, czyli użytkownika, który nie ma żadnych ograniczeń i może zrobić na serwerze dosłownie wszystko, dolar zamieni się na hash (#).

Tekst ten informuje, że system czeka aż wprowadzimy jakieś polecenie. Nazywamy go znakiem zachęty (prompt).

Uzyskanie adresu IP serwera

Chcemy poznać adres IP serwera, więc wpisujemy polecenie ip address.

martin@debian:~$ ip address

Naszym oczom ukazuje się lista interfejsów sieciowych:

Jeżeli nasz serwer posiada jedną kartę sieciową powinniśmy zobaczyć dwie pozycje. Jedną z nich jest loopback (localhost) czyli wirtualna karta sieciowa, wskazująca na nasz serwer, zawsze posiada ona adres 127.0.0.1. Drugim interfejsem powinien być ten który jest fizyczne podłączony do naszego serwera i ten dzięki któremu nasz serwer uzyskuje połączenie z Internetem. Obok napisu "inet" znajdziemy adres IP tego serwera. W moim przypadku jest to 192.168.88.117, w twoim przypadku pewnie będzie to inny adres.

Połączenie przez SSH

Skoro znamy już adres IP serwera oznacza to, że możemy się z nim połączyć zdalnie. Możemy więc przejść na inny komputer i otworzyć wiersz poleceń wpisując w Windowsową wyszukiwarkę cmd (jeżeli pracujemy na systemie Mac OS lub Linux otwieramy aplikację Terminal). Następnie wpisujemy polecenie ssh [nazwa_uzytkownika]@[adres_ip_serwera], w moim przypadku polecenie to będzie wyglądać następująco:

ssh martin@192.168.88.117

Jeżeli łączymy się do tego serwera po raz pierwszy zostanie nam przedstawiony odcisk palca serwera i zapyta nas czy chcemy kontynuować połączenie, wpisujemy yes i zatwierdzamy. Następnie musimy wpisać hasło do naszego konta użytkownika, ponownie wpisywane znaki nie będą widoczne na ekranie.

Po zweryfikowaniu przez system hasła w terminalu ukaże się znajoma linijka wyświetlająca naszą nazwę użytkownika i nazwę serwera, na którym pracujemy.

Instalacja pierwszego pakietu - sudo

Przyszła pora abyśmy poznali komendę, która umożliwia nam pobieranie pakietów, jest to apt. Pakiety to oprogramowanie, które możemy łatwo zainstalować na naszym serwerze. Mogą to być proste, lub bardziej zaawansowane narzędzia konsolowe, kompletne programy a nawet całe interfejsy graficzne, możliwości są nieograniczone. Pierwszym pakietem, który chcemy zainstalować jest bardzo znane polecenie sudo. Pozwala ono nam na wykonanie polecenia jako użytkownik root bez potrzeby logowania się na jego konto i znajomości jego hasła. Jest więc to naprawdę wygodne i zapewniające bezpieczeństwo narzędzie. Domyślnie sudo nie jest zainstalowane, po wpisaniu polecenia sudo wyświetlany jest komunikat "nie znaleziono polecenia".

martin@debian:~$ sudo
-bash: sudo: nie znaleziono polecenia

Aby zainstalować nowy pakiet musimy posiadać uprawnienia root, musimy więc zalogować się na to konto. Wpisujemy polecenie su -. Musimy wpisać hasło do konta root i po zatwierdzeniu zauważymy, że linijka oczekująca na polecenie teraz wygląda inaczej.

martin@debian:~$ su -
Hasło:
root@debian:~#

Teraz pracujemy jako użytkownik root na serwerze debian. Możemy zauważyć, że zamiast $ widzimy #, czyli w tym momencie mamy nieograniczone uprawnienia i możemy zrobić wszystko co tylko chcemy.

Na początku upewnijmy się, że nasz system korzysta z najnowszej listy dostępnych pakietów w tym celu wpisujemy polecenie apt update. System pobierze informacje o tym jakie pakiety i w jakich wersjach są dostępne w repozytoriach.

root@debian:~# apt update
Stary:1 http://security.debian.org/debian-security bullseye-security InRelease
Stary:2 http://deb.debian.org/debian bullseye InRelease
Stary:3 http://deb.debian.org/debian bullseye-updates InRelease
Czytanie list pakietów... Gotowe
Budowanie drzewa zależności
Odczyt informacji o stanie... Gotowe
All packages are up to date.

Dalej możemy już pobrać nasz pakiet sudo. Wpisujemy polecenie apt install sudo.

root@debian:~# apt install sudo
Czytanie list pakietów... Gotowe
Budowanie drzewa zależności
Odczyt informacji o stanie... Gotowe
Zostaną zainstalowane następujące NOWE pakiety:
  sudo
0 aktualizowanych, 1 nowo instalowanych, 0 usuwanych i 0 nieaktualizowanych.
Konieczne pobranie 1 059 kB archiwów.
Po tej operacji zostanie dodatkowo użyte 4 699 kB miejsca na dysku.
Pobieranie:1 http://deb.debian.org/debian bullseye/main amd64 sudo amd64 1.9.5p2-3 [1 059 kB]
Pobrano 1 059 kB w 0s (4 168 kB/s
Wybieranie wcześniej niewybranego pakietu sudo.
(Odczytywanie bazy danych ... 29910 plików i katalogów obecnie zainstalowanych.)
Przygotowywanie do rozpakowania pakietu .../sudo_1.9.5p2-3_amd64.deb ...
Rozpakowywanie pakietu sudo (1.9.5p2-3) ...
Konfigurowanie pakietu sudo (1.9.5p2-3) ...
Przetwarzanie wyzwalaczy pakietu man-db (2.9.4-2)...

Teraz musimy dodać naszego użytkownika do grupy sudo. Można się domyślić, że nie byłoby to zbyt bezpieczne, gdyby każdy użytkownik serwera mógł wykonać polecenie z uprawnieniami root za pomocą polecenia sudo. Dlatego użytkownicy, którzy powinni możliwość korzystania z sudo muszą znajdować się w grupie o nazwie sudo. Sprawdźmy w jakich grupach znajduje się nasz użytkownik wpisując polecenie groups [nazwa_uzytkownika].

root@debian:~# groups martin
martin : martin cdrom floppy audio dip video plugdev netdev

Jak widzimy nasz użytkownik znajduje się w kilku różnych grupach, ale nie ma tutaj grupy sudo. Musimy więc ją dodać. Wpisujemy polecenie usermod -aG sudo [nazwa_uzytkownika], które dodaje użytkownika do grupy. Po wpisaniu polecenia możemy ponownie sprawdzić grupy naszego użytkownika i teraz wśród nich powinna widnieć grupa sudo.

root@debian:~# usermod -aG sudo martin
root@debian:~# groups martin
martin : martin cdrom floppy sudo audio dip video plugdev netdev

Teraz zostało nam już tylko wrócić na konto naszego użytkownika i sprawdzić, czy mamy dostęp do komendy sudo. Robimy to poleceniem su - [nazwa_uzytkownika]. Spróbujmy teraz zaktualizować listę pakietów z naszego konta, wpisujemy sudo apt update, podajemy hasło do naszego konta (już nie będziemy używać hasła do konta root). Polecenie powinno zostać wykonane bez żadnego problemu.

root@debian:~# su - martin
martin@debian:~$ sudo apt update

Ufamy, że lokalny administrator udzielił odpowiedniego szkolenia.
Zwykle sprowadza się ono do tych trzech rzeczy:

    1) należy respektować prywatność innych,
    2) należy myśleć przed pisaniem,
    3) z dużą władzą wiąże się duża odpowiedzialność.

[sudo] hasło użytkownika martin:
Stary:1 http://security.debian.org/debian-security bullseye-security InRelease
Stary:2 http://deb.debian.org/debian bullseye InRelease
Stary:3 http://deb.debian.org/debian bullseye-updates InRelease
Czytanie list pakietów... Gotowe
Budowanie drzewa zależności... Gotowe
Odczyt informacji o stanie... Gotowe
All packages are up to date.

Cockpit - interfejs webowy do naszego serwera

Czasem zamiast patrzeć na czarne okienko konsoli i wklepywać komendy wolelibyśmy zobaczyć przyjazny interfejs, w którym wszystkie parametry serwera sprawdzimy za pomocą kilku kliknięć myszką. W tym celu zainstalujemy pakiet o nazwie cockpit. Jestem pewien, że poradził(a)byś sobie sam z instalacją tego pakietu. Gdybyś jednak nie był(a) pewien jak powinno wyglądać polecenie, które powinieneś wpisać oto one:

martin@debian:~$ sudo apt install cockpit

Po (nieco dłuższej) instalacji możesz w nowej karcie przeglądarki wpisać adres: [adres_ip_serwera]:9090. Twoim oczom powinien ukazać się ekran logowania. Jeżeli tak jednak się nie stało spróbuj dać serwerowi trochę więcej czasu, a jeżeli i to nie pomoże zrestartuj serwer za pomocą polecenia sudo reboot.

Istnieje duża szansa, że twoja przeglądarka w tym momencie wyrzuci błąd dotyczący prywatności.

Dzieje się tak dlatego, że Cockpit domyślnie korzysta z bezpiecznego połączenia HTTPS, ale wykorzystywany w tym celu certyfikat jest wystawiony przez sam serwer, dlatego przeglądarka nie może potwierdzić jego autentyczności. Błąd możemy zignorować naciskając na Zaawansowane, a następnie na Otwórz stronę.

Chcesz dowiedzieć się więcej o tym jak działa szyfrowanie i certyfikaty? Zachęcam do przeczytania tego wpisu:

Jak działa szyfrowanie? Co sprawia że połączenie ze stroną jest bezpieczne?

Gdy wchodzimy na jakaś stronę na pasku adresu po lewej stronie możemy zauważyćkłódkę. Co ona oznacza? Po kliknięciu na nią przeglądarka poinformuje nas, żepołączenie ze stroną jest bezpieczne. Ale skąd mamy pewność, że przykładowowpisane na stronie hasło nie trafi w niepowołane ręce, przecież ta …

Martin Szelcel BlogMartin Szelcel

Ostatecznie naszym oczom powinien ukazać się ekran logowania:

Zaloguj się używając tego samego loginu i hasła co do łączenia się z serwerem przez SSH.

Cockpit daje ci wiele możliwości, możesz łatwo sprawdzić wykorzystanie procesora, dysków twardych oraz obciążenie sieci.

Dodatkowo możesz łatwo dodawać i modyfikować użytkowników, aktualizować pakiety, włączać i wyłączać usługi, a nawet szybko skorzystać z terminala!

Adres IP serwera

Tak jak wcześniej zaznaczyłem, aby połączyć się z swoim serwerem musisz znać jego adres IP. Domyślnie jest on przydzielany przez twój router za pomocą DHCP i może się zmieniać. Jeśli chcesz aby twój serwer miał statyczny adres IP, musisz ustawić go jako statyczny w konfiguracji twojego routera, albo bezpośrednio w konfiguracji interfejsu sieciowego na serwerze. Jak to zrobić znajdziesz tutaj:

Konfiguracja interfejsów sieciowych na systemie Debian

Ten krótki wpis ma za zadanie pomóc ci skonfigurować interfejs sieciowy na Debianie i pochodnych systemach. Jeżeli chcesz zmienić adres IP na statyczny lub skonfigurować mostek sieciowy, to właśnie tutaj znajdziesz instrukcje jak to zrobić. W celu modyfikacji konfiguracji interfejsów sieciowych otw…

Martin Szelcel BlogMartin Szelcel

Koniec!

Właśnie udało ci się przejść od zera cały proces instalacji Debiana, dzielenia dysków na partycję do łączenia się z serwerem przez SSH. Udało ci się nawet zainstalować pierwsze pakiety na twoim serwerze sudo oraz cockpit. Gratulacje, teraz świat Linuksa stoi przed Tobą otworem!

Napotkałeś na jakieś problemy, które nie zostały opisane w tym poście? Lub jakaś jego część okazała się dla Ciebie niezrozumiała? Koniecznie daj znać w komentarzu.

Polecenia warte zapamiętania

Poniżej znajduje się lista poleceń wykorzystanych w tym poście (oraz kilka dodatkowych). Warto umieścić taką listę w łatwo dostępnym miejscu, tak żebyś mógł po nią sięgnąć, gdy zapomnisz któregoś z nich. Pozwoli ci to łatwiej zapamiętać najczęściej używane polecania.

// Polecenia rozpoczynające się od # wymagają posiadania uprawnień root.

// Zdalne połączenie z serwerem
ssh [nazwa_uzytkownika]@[adres_ip_serwera]

// Wyświetla interfejsy sieciowe serwera
$ ip address

// zmiana użytkownika na konto root
$ su - 

// zmiana na wybranego użytkownika
# su - [nazwa_uzytkownika]

// aktualizacja listy pakietów (nie powoduje aktualizacji samych pakietów)
# apt update

// aktualizacja pakietów, które otrzymały nowszą wersję
# apt upgrade

// instalacja pakietu
# apt install [nazwa_pakietu]

// usunięcie pakietu
# apt remove [nazwa_pakietu]

// usuwa wszystkie nieużywane pakiety
# apt autoremove

// wyświetlenie listy grup w których znajduje się użytkownik
$ groups [nazwa_uzytkownika]

// Pozwala na modyfikowanie użytkowników
# usermod [opcje] [nazwa_uzytkownika]

// Wymusza zmiane głównej grupy użytkownika
# usermod -g [nazwa_grupy] [nazwa_uzytkownika]

// Zmienia listę grup do której należy użytkownik (usuwa i dodaje nową listę)
# usermod -G [lista_grup] [nazwa_uzytkownika]

// Dodaje grupę do listy (nie usuwa grup w których użytkownik już jest)
# usermod -Ga [nazwa_grupy] [nazwa_uzytkownika]

// wykonanie polecenia z uprawnieniami użytkownika root
$ sudo [polecenie]

// Wyłączenie serwera
# shutdown now

// Ponowne uruchomienie serwera
# reboot